บริจาค ทำบุญ
ทันทีที่เกิดอันตรายธรรมชาติ ภัยการทำศึก หรือภยันตรายพิบัติอื่นใด อันก่อให้เกิดความหายนะกับชีวีพร้อมกับเงินตราของผู้ประสพภัย สิ่งที่จะควรเกิดขึ้นตามมาชัวร์คือธารความมีน้ำใจของฝูงชนผู้ที่มีจิตใจอันดีงามพร้อมด้วยเมตตากรุณาด้วยกันมิตรสัตว์สองเท้าพร้อมกัน ด้วยการร่วมมือสละข้าวของสิ่งของที่จำเป็น สิ่งของอันเป็นปัจจัยสำคัญในการเลี้ยงชีวิต เงินทองทรัพย์สิน ต่างๆเพื่อให้เกลอมานพผู้โชคร้ายข้ามพ้น คืนวันอันไม่มีอารยธรรมจากภยันตรายหายนะ แต่หลังจากมหาทานครั้งใหญ่นี้ถูกส่งไปถึงมือผู้รับละทิ้ง ในบางโอกาสมันมิได้เป็นไปตามที่ผมคาดคิดดูสม่ำเสมอไป ทานบริจาคเหล่านั้นอาจสร้างปริศนาอันใหญ่หลวงให้แก่ผู้รับ จนได้ข้อยุติว่าหลาย ๆ ครั้งการ บริจาค ทำบุญ ที่มากเกินพอสมควร ก็ไม่เจนดีพอ และนี่คือความไม่สะดวกที่เคยค้นพบเผชิญจากการสละที่ไม่รู้ว่า คือ บุญกุศล หรือ บาป
บริจาค ทำบุญ
ฉันพบว่า ของบริจาคมีอยู่ หนาแน่นหลงเหลือกลับไปไม่ถึงพื้นที่ โดยการเดินทางที่ช้านาน ทางที่คือเครื่องขัดขวาง รถ เรือ เปล่าสามารถ มาถึงไปไม่ได้ ท้ายที่สุด ข้าวของที่ บริจาค ทำบุญ มา ก็ไม่ได้ใช้คุณค่า ซ้ำร้าย ข้าวของบูดเน่า แล้วจำเป็นสะสมเงินตราเสียสละซื้อของสิ่งของที่จำเป็นจะต้องส่งให้ผู้ประสบภัยใหม่
อาหารบูด ข้าวของบูดเน่า ใช้มิได้ ด้วยเฉพาะเจาะจงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่มีการส่งมาเยอะเยอะ ข้าวสารอาหารแห้งต่าง ๆ ซึ่งผู้ที่ บริจาค ทำบุญ ไม่รู้ว่า ผู้รับ จักมีใช้ผลประโยชน์ หรือเปล่า ทั้งบูดเน่า และ เสียเวลา ในการคัด
เครื่องนุ่งห่มเหลือใช้ บางทีก็ไม่มีความจำเป็น สำหรับ มันผิดทั้งสัดส่วน ครรลอง แล้วเช่นนี้ จะต้องสละอย่างไรดี เงินทองน่าจะเป็นช่องทางที่เจริญที่สุด บริจาค ทำบุญ ฉันคงห้าม เงินทองสูญสิ้นระหว่างทาง มิได้ แต่ เรา เหมาะที่จะเลือกเสียสละเงินตราให้ที่ทำการ หรือ สหภาพที่น่าวางใจ ทานทรัพย์สิน ที่ประกอบการ หรือ สหพันธ์ ต่าง ๆ พาไปใช้ผลประโยชน์ ได้รับอย่างสุดขั้ว แถม สามารถนำ ไปลดหย่อนภาษีได้สบาย สบาย แต่ข้าพเจ้ารู้หรือเปล่า ว่าเงินทองของข้าพเจ้าที่ กระผม บริจาค ทำบุญ ไปไหนบ้าง รั่วหล่น ตรงไหน เราอาจจะคิดว่า ฉัน บริจาค ทำบุญ ไป 1,000 บาท ดิฉันจะได้ กระไรบ้าง แต่ การ บริจาค ทำบุญ หามิได้การออกทุน ผมไม่รู้หรอกว่า มันหมดไปไปไหน ไปช่วยใคร ใครเอาไปใช้ ข้าพเจ้ามักไม่เบาหาข้อมูลก่อนกำหนดตัดสินใจ บริจาค เมื่อจ่ายเงินตราไปแล้ว เราก็ไม่รู้ว่า เงินทองไปไหน นี่คือนิสัยของการ บริจาค ของคนส่วนมาก กระผมแค่เบิกบานใจ ว่า ได้ ทำบุญสุนทาน แล้ว มันเพลิดเพลินใจ แต่ ผมลองมาดูกันนิด เวลาที่ดีฉันจะซื้อหาสินค้า กระไรซักอย่างหนึ่ง ฉันมักจะ หาข้อมูล เป็นร้อยเป็นพันมาก มาย อ่านรีวิวร้าน อ่าน แล้วอ่านอีก ศึกษาเล่าเรียนคุณภาพของผลิตภัณฑ์ที่กระผมจะจ่าย แต่ กับการ บริจาค ทำบุญ ฉันไม่ทำแบบนี้ เรา โยน แบงค์ 20 ใส่ กล่องรับบริจาค โดยไม่ มองดูด้วยซ้ำว่าลงตรงกล่อง หรือ เปล่า ใส่ ให้ สถานสงเคราะห์ไหน เอาไปทำอะไร
บริจาค ทำบุญ
การตัดสินใจ บริจาค ทำบุญ ส่วนใหญ่จึงมักถูกคัดจากทำเลที่ตั้งที่สะดวกสบายประมาณว่า 20 - 30 บาท ปราศจากไหน เสียสละไปแล้วก็แล้วกันไป ไม่ได้เอาใจใส่ว่าพวกเขาทั้งหลาย จะเอาไปทำเช่นไร ที่ใด กับไง เรียก ง่าย ง่าย ว่าเป็น ความประพฤติ หรือ เป็นนิสัยไม่ดีของการบริจาค ข้าพเจ้ามาดูกันว่า ด้วยเหตุใด
1.ดิฉันมักจะบริจาค ทำบุญให้กับองค์กร ที่เรียบง่าย ไม่มี พิธีรีตองมากนัก
ต้นทุน การจัดการ ด้านการจัดการองค์การ ไม่ได้บอกอะไรข้านัก ว่า ผมจะ บริจาค ทำบุญ หรือจะเป็น บริจาค ทำบาป ดิฉันมักคิดกันว่า ร้อย - สองร้อย บาท ด้วยไม่ตระหนักไหนยิ่งกว่านั้น แต่ละสมาคม อาจมีการ โปรโมท ครรลอง การ บริจาค ทำบุญ ที่สวยงาม หรือ ไม่ทำอะไรเลย แต่เมื่อข้าพเจ้าคิดจะเสียสละ เราแค่ หย่อน ตังค์ หรือ ให้ ให้ ไป แบบ เสียไม่ได้ในเป็นครั้งเป็นคราว แต่ละสมาคม มิได้มาป่าวข่าวว่า พวกเขาทั้งหลาย ดีเลิศอย่างไร หรือ ปฏิบัติอย่างไร เต็มเปี่ยมนัก ผมอาจแค่ ได้รู้ได้ยินมา คร่าว ๆ แบบเสียไม่
- ฉันทบทวนดูเอาเองว่า ข้าพเจ้าทะเยอทะยาน ส่งให้ เขาทั้งหลายมุ่งได้หรือเปล่าข้าไม่รู้
ยกอุทาหรณ์เช่น เสียสละ ทำบุญทำกุศล ข้าวสาร ให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วม ผมลืมไปว่า น้ำท่วม เขาคงทำอะไรมิได้มาก ฉันก็มักสละสิ่งที่ฉันอยากจะให้มากกว่าสิ่งที่ผู้รับต้องการ ดีฉันบริจาค ตุ๊กตา ของเล่น เด็ก น้ำ ปลากระป่องแบบเปิดยาก ๆ หลายคนก็มักคัดตามความปลอดภัยของตัวเอง ผลิตภัณฑ์ยอดนิยมเป็น บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ที่ไร้คุณสมบัติ ฉันไม่รู้ความต้องการ ของ สถานสงเคราะห์ ต่าง ๆ เลย
3.บริจาค ทำบุญ เข้ากับ มูลนิธิ ที่มีชื่อเสียง เป็นที่นิยม
โดย การตลาดสำคัญ สถานสงเคราะห์ ที่มีชื่อ เป็นที่นิยม พร้อมกับ คนทั่ว ๆ ไป รู้จัก จะได้รับ ยอดสตางค์ บริจาค ทำบุญ เป็นส่วนมาก หากได้ออก TV ช่องข่าว เช้า ยิ่งได้รับ สตางค์เหลือแสน ในตอนที่ สมาคม อื่น ก็มีคนพิการ เด็กด้อยโอกาส คนติดยา เต็มไปหมด แต่ พวกเขาทั้งหลายปราศจากการตลาด ไม่มี TV ช่องข่าว เช้า ไปทำข่าว มันจึงเป็นเหตุพอว่า ไฉน ผมจึงคัดเลือก บริจาค ทำบุญ กับ วัดวาอาราม/มูลนิธิ/สถานสงเคราะห์ ที่ชื่อดัง ข้าพเจ้าเที่ยวไปไป .บริจาค ทำบุญ เป็นระยะทาง ไกล ๆ เพื่อจะ .บริจาค ทำบุญ ส่งให้ กับ วัด/สมาคม/สถานสงเคราะห์ ที่มีชื่อ แต่ข้าหลงลืมดู ข้าง ๆบ้าน ผมยังมี โรงเรียน ที่มีลูก กำพร้า ไม่มี อาหารกิน อยู่
- ดิฉันมักจะ บริจาค ทำบุญ กับ วัด/สมาคม/สถานสงเคราะห์ ที่ให้ข้าพเจ้าระบุว่าเอาสตางค์ไปทำไหนบ้าง
องค์กรหลาย ๆ แห่ง ได้รับบอกหนทางหลาย ๆทางให้คุณได้คัดเพื่อให้ง่าย แก่การ บริจาค ทำบุญ เช่น เงิน 100 บาท ที่มีคุณค่าของคุณ ข้าจะเอาไป สร้าง หลังคาโรงเรียน ซึ่งจริง ๆ แล้ว มันไม่ใช่ แต่ กระผมสบายใจว่า ตังค์ข้า ไปอยู่ซะสูงแล้ว มันเห็นภาพได้ง่าย เป็นที่ดึงดูด กระผมจึงยอมควักสตางค์จ่ายไปง่าย ๆ
ระบุแบบสั้น ผมจะง่าย ๆ มิได้กับการ บริจาค ทำบุญ โดยสตางค์ผมควรค่า สมาพันธ์ทั้งหลาย จะได้ใช้เงินทองได้อย่างเต็ม ความสามารถ มิได้ ไหนก็ได้ ให้ ๆ ไปเถอะ 100 -สองร้อย ดีใจจังมีนามติด บนหลังคาด้วย หาก ผมมีเวลา ซักนิดก็เข้าไปดู เข้า ไปช่วย สหพันธ์ นั้น ๆ เพื่อให้ ทรัพย์สินของดีฉันจะได้ ถึงไม้ถึงมือ ผู้ที่กลุ้มใจจริง ๆ และ ดิฉันก็ต้อง ดัดแปลง แง่มุม ในการ บริจาค ทำบุญ เอี่ยมด้วยไม่ใช่เช่นนั้น เอะอะ อะไร ก็ ข้าวสาร น้ำ ปลากระป่องแบบเปิดยาก ๆ อย่าต้องให้ บริจาค ทำบุญ เป็น บริจาค ทำบาป
เว็บไซต์ที่เกี่ยวข้อง : https://www.unicef.or.th/supportus/th/campaign/Earthquake_Nepal_th
No comments:
Post a Comment