บริจาค ทำบุญ
พอเกิดภยันตรายธรรมชาติ ภยันตรายการศึก กับภัยอันตรายพิบัติอื่นใด อันก่อให้เกิดความวิบัติกับชีวิตและสมบัติของผู้ประสพภัย สิ่งที่จะจำเป็นจะต้องเกิดขึ้นตามมาแน่นอนคือธารน้ำใจของกลุ่มคนผู้ซึ่งมีจิตใจอันดีงามพร้อมด้วยกรุณาพร้อมทั้งเพื่อนคนพร้อมๆ กัน ด้วยการร่วมใจสละข้าวของของใช้ที่จำเป็น สิ่งของอันเป็นวัตถุยิ่งใหญ่ในการเลี้ยงชีพ เงินทองของมีค่า ต่างๆเพื่อให้สหายบุคคลผู้โชคร้ายลอดพ้น คืนวันอันทำร้ายจากอันตรายหายนะ แต่หลังจากมหาทานครั้งใหญ่นี้ถูกส่งไปถึงมือผู้รับปล่อยวาง ในบางเวลามันไม่ได้คือไปตามที่ผมคาดทบทวนดูเท่าเทียมไป ทานละวางพวกนั้นอาจสร้างคำถามอันใหญ่หลวงให้แก่ผู้รับ จนได้ผลลัพธ์ว่าหลาย ๆ ครั้งการ บริจาค ทำบุญ ที่พ้นเหมาะ ก็ไม่เคยดีพอ และนี่คือสิ่งกีดขวางที่เคยพบพบปะจากการสละที่ไม่รู้เรื่องว่า คือ บุญกุศล กับ บาปกรรม
บริจาค ทำบุญ
ดีฉันค้นพบว่า ของละวางมีอยู่ กลบมากเกินอย่างไรก็ตามไปไม่ถึงพื้นที่ เพราะว่าการเดินทางที่ช้านาน วิถีทางที่เป็นความติดขัด รถยนต์ เรือ เปล่าอาจจะ เข้าเดินทางไม่ได้ สุดท้าย ข้าวของที่ บริจาค ทำบุญ มา ก็มิได้ใช้คุณค่า ซ้ำร้าย ข้าวของเน่าเหม็น แล้วต้องรวบรวมเงินตราสละจ่ายเงินสิ่งของที่จำเป็นต้องส่งให้ผู้ประสบภัยใหม่
อาหารบูด ข้าวของบูดเน่า ใช้มิได้ โดยเจาะจงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่มีการส่งมาเยอะเยอะ ข้าวสารอาหารแห้งต่าง ๆ ซึ่งผู้ที่ บริจาค ทำบุญ ไม่รู้ว่า คนรับ จะมีใช้ผล หรือเปล่า ทั้งบูดเน่า พร้อมทั้ง เสียเวลา ในการคัดแยก
เครื่องแต่งกายเหลือใช้ บางครั้งบางคราวก็ไร้เหตุจำเป็น เพราะว่า มันผิดทั้งขนาด แบบ แล้วเช่นนี้ จะต้องสละเช่นไรดี เงินทองน่าจะเป็นช่องทางที่เจริญยิ่ง บริจาค ทำบุญ ข้าพเจ้าคงห้าม เงินทองสาบสูญกลางทาง ไม่ แต่ ดีฉัน จงที่จะเลือกสรรสละเงินตราให้ที่ทำงาน หรือ องค์กรที่น่าไว้ใจ การบริจาคสตางค์ สถานี หรือ สมาพันธ์ ต่าง ๆ นำทางใช้ผลดี ได้รับอย่างเต็มเปา เติมให้ สามารถนำ ไปลดหย่อนภาษีได้สบาย สบาย แต่ข้ารู้หรือเปล่า ว่าเงินตราของดีฉันที่ ดิฉัน บริจาค ทำบุญ ไปไหนบ้าง รั่วหล่น ตรงไหน ข้าอาจจะคิดว่า ดีฉัน บริจาค ทำบุญ ไป 1,000 บาท ข้าจะได้ อย่างไรบ้าง อย่างเดียว การ บริจาค ทำบุญ ไม่ใช่การให้ทุน ดิฉันไม่รู้หรอกว่า มันหายสาบสูญไปไหน ไปช่วยใคร ใครเอาไปใช้ ดิฉันมักไม่น้อยหาข้อมูลแต่ก่อนตกลงใจ บริจาค เมื่อจ่ายเงินทองไปแล้ว ดีฉันก็ไม่รู้ว่า ทรัพย์สินไปไหน นี่คือนิสัยของการ บริจาค ของคนส่วนมาก ข้าพเจ้าแค่อิ่มอกอิ่มใจ ว่า ได้ ทำบุญสุนทาน แล้ว มันพอใจ แต่ ดิฉันลองมามองดูกันนิด เวลาที่ข้าจะควักกระเป๋าสินค้า เช่นไรซักอย่างหนึ่ง ดีฉันมักจะ หาข้อมูล เกลื่อนกลาดมาก มาย อ่านรีวิวร้านรวง อ่าน แล้วอ่านอีก ศึกษาเล่าเรียนคุณค่าของของซื้อของขายที่กระผมจะจ่ายเงิน แต่ กับการ บริจาค ทำบุญ กระผมมิได้ทำดังนี้ ฉัน โยน แบงค์ ยี่สิบ ใส่ กล่องรับบริจาค ด้วยมิได้ มองกับซ้ำว่าลงตรงกล่อง หรือ เปล่า ใส่ ให้ สมาคมไหน เอาไปทำอะไร
บริจาค ทำบุญ
การตกลงใจ บริจาค ทำบุญ ส่วนมากจึงมักถูกเลือกสรรจากพื้นที่ที่สะดวกประมาณว่า 20 - 30 บาท พ้นไปที่ใด เสียสละไปแล้วก็แล้วกันไป มิได้พอใจว่าพวกเขา จะนำไปทำสิ่งไร แห่งใด หรือเช่นไร เรียก ง่าย ง่าย ว่าเป็น พฤติกรรม หรือ เป็นนิสัยไม่ดีของการบริจาค ข้าพเจ้ามาดูกันว่า ด้วยเหตุใด
1.กระผมมักจะบริจาค ทำบุญให้กับองค์กร ที่เรียบง่าย ไม่มี พิธีรีตองมากนัก
ต้นทุน การปกครอง ด้านการทำองค์กร ไม่ได้แจ้งอย่างไรฉันนัก ว่า เราจะ บริจาค ทำบุญ หรือจะเป็น บริจาค ทำบาป ดิฉันมักคิดกันว่า 100 - 200 บาท โดยไม่ได้ตระหนักที่ใดยิ่งกว่านั้น แต่ละสถานสงเคราะห์ อาจมีการ โปรโมท ระบอบ การ บริจาค ทำบุญ ที่สวยหรู หรือ ไม่ทำอะไรเลย แต่เมื่อกระผมคิดจะสละ ผมแค่ โยน ตังค์ หรือ ให้ ให้ ไป แบบ เสียไม่ได้ในบางครั้ง แต่ละมูลนิธิ ไม่ได้มาป่าวป่าวร้องว่า เขา สวยประการใด หรือ ลงมือที่ใด มากหลายนัก ดีฉันอาจแค่ ได้รู้ได้ยินมา คร่าว ๆ แบบเสียไม่
- ฉันได้คิดเอาเองว่า ข้าอยาก ส่งให้ พวกเขามุ่งได้หรือเปล่าดิฉันไม่รู้
ยกอุทาหรณ์อาทิเช่น เสียสละ ทำบุญ ข้าวสาร ให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วม ดิฉันลืมไปว่า น้ำท่วม เขาคงทำที่ใดไม่ได้มาก ดิฉันก็มักบริจาคสิ่งที่ข้าพเจ้าอยากจะให้มากกว่าสิ่งที่ผู้รับต้องการ ฉันบริจาค ตุ๊กตา ของเล่น เด็ก น้ำ ปลากระป่องแบบเปิดยาก ๆ หลายคนก็มักเลือกตามความคล่องของตัวเอง ผลิตภัณฑ์ยอดนิยมคือ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ที่ไร้คุณค่า กระผมไม่ได้รู้ความสมหวัง ของ สถานสงเคราะห์ ต่าง ๆ เลย
3.บริจาค ทำบุญ พร้อมทั้ง สถานสงเคราะห์ ที่มีชื่อเสียง เป็นที่นิยม
เพราะ การตลาดสำคัญ มูลนิธิ ที่โด่งดัง เป็นที่นิยม พร้อมด้วย คนทั่ว ๆ ไป รู้จักมักคุ้น จะได้รับ ยอดสตางค์ บริจาค ทำบุญ เป็นส่วนมาก หากได้ออก TV ช่องข่าว เช้า ยิ่งได้รับ ทรัพย์สินเป็นอันมาก ในขณะ สถานสงเคราะห์ อื่น ก็มีคนพิการ เด็กด้อยโอกาส คนติดยา เต็มไปหมด แต่ เขาทั้งหลายไร้การตลาด ไม่มี TV ช่องข่าว เช้า ไปทำข่าว มันจึงเป็นเหตุผลเพียงพอว่า เพื่ออะไร เราจึงเลือก บริจาค ทำบุญ กับ วัด/สมาคม/สถานสงเคราะห์ ที่มีชื่อเสียง กระผมไปไป .บริจาค ทำบุญ เป็นระยะทาง ไกล ๆ เพื่อที่จะ .บริจาค ทำบุญ ส่งให้ กับ วัด/มูลนิธิ/สถานสงเคราะห์ ที่แพร่หลาย แต่ข้าพเจ้าเลอะเลือนดู ข้าง ๆบ้าน เรายังมี โรงเรียน ที่มีเด็ก ลูกกำพร้า ไม่มี อาหารกิน อยู่
- กระผมมักจะ บริจาค ทำบุญ กับ วัด/สถานสงเคราะห์/สถานสงเคราะห์ ที่ให้ดีฉันระบุว่าเอาสตางค์ไปทำไหนบ้าง
องค์การหลาย ๆ ณ ได้เล่าโอกาสหลาย ๆทางให้คุณได้เลือกสรรเพื่อที่จะให้ง่ายๆ แก่การ บริจาค ทำบุญ ดังเช่น สตางค์ ร้อย บาท ที่มีคุณประโยชน์ของคุณ ดีฉันจะเอาไป ทำ หลังคาโรงเรียน ซึ่งจริง ๆ แล้ว มันไม่ใช่ แต่ กระผมสบายใจว่า ตังค์ข้า ไปอยู่ซะสูงแล้ว มันเห็นภาพได้ง่าย น่าหลงใหล กระผมจึงยอมควักทรัพย์สินจ่ายไปง่าย ๆ
โดยสังเขปแบบสั้น ข้าพเจ้าจะง่าย ๆ ไม่กับการ บริจาค ทำบุญ โดยเงินตราผมมีค่า สมาคมทั้งหลาย จะได้รับใช้ทรัพย์สินได้อย่างเต็ม ความสามารถ ไม่ใช่ กระไรก็ได้ ให้ ๆ ไปเถอะ 100 -200 ดีใจจังมีชื่อติด บนหลังคาด้วย หาก ข้าพเจ้ามีเวลา ซักนิดก็เข้าไปดู เข้า ไปช่วย หน่วยงาน นั้น ๆ เพื่อจะ เงินทองของฉันจะได้ ถึงไม้ถึงมือ ผู้ที่ทุกข์ใจจริง ๆ และ ผมก็ต้อง แปรเปลี่ยน แง่มุม ในการ บริจาค ทำบุญ ใหม่เอี่ยมด้วยมิใช่ เอะอะ อะไร ก็ ข้าวสาร น้ำดื่ม ปลากระป่องแบบเปิดยาก ๆ อย่าต้องให้ บริจาค ทำบุญ เป็น บริจาค ทำบาป
เครดิต : https://www.unicef.or.th/supportus/th/campaign/Earthquake_Nepal_th
No comments:
Post a Comment