ทำบุญ จะทำ กันไปทำไมหากไม่ได้บุญ

ทำบุญ

บุญ หรือ ปุญญ  เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในภายในจิตวิญญาณแล้วปฏิบัติส่งให้อารมณ์ทางใจอิ่มเอิบ แวววาม ใสบริสุทธ์ รอดพ้นสิ่งห่อเหี่ยวใจ ทำบุญ แล้ว คนทั่วไป จะไม่แลดูว่า บุญ มันเป็นกระไร ตัวบุญ นี้ จัก เท้งเต้ง อยู่ที่ว่า กระผมจัก เอามา หรือ ปล่อยไป ด้วย บุญ มันไม่มีสังขารนั่นเอง ใครที่ ทำบุญ ต่อจากนั้น รั้ง เอา บุญ มา ไว้ กับตน อารมณ์มันก็ ไม่เปล่งปลั่ง เรียกว่า ไม่บุญกุศล นั่นเอง ทำบุญ แล้ว ผู้กระทำต้องปล่อยวางวาง ไว้ ไม่ต้องเก็บไว้ ปลดเปลื้องมอบให้มันลอยล่องไป มันก็ได้บุญกุศล ของมันเอง เพราะ ข้า ไม่ต้อง ไป ยึด ชิดกับ ว่า มันจะได้ มิได้ ไร้ร้อนใจ ปราศจากพันธะ ทำบุญ นั้น มีหลากหลายวิธี ที่เห็นอยู่ทั่วๆ ไป  ก็ 3 วิธี หลัก ๆ คือ

1. การทำบุญ โดยการ มอบให้ทาน ปรากฎว่า ทานมัย
2. การทำบุญ ด้วยการ ประพฤติ ทำ ดี สีลมัย
3. การทำบุญ โดยการ จัดการความรู้สึกมอบให้เปล่งปลั่ง หลุดจาก ความรู้สึกนึกคิด เอาแต่ได้ อยากมี ปรากฎว่า  ภาวนามัย

ทำบุญ

คำว่า บุญกุศล คือแรงงานไร้มลทินที่จะเกิดขึ้นในอารมณ์ทางใจ ของผู้ทำบุญทำกุศล ทำให้ อารมณ์ใสสะอาด  พอ ความคิดดีงาม จากนั้น จะคิด จะทำ กระไร ก็ ไม่ระลึกตนเอง ไม่มีจิตใจว่า ของของ ดิฉัน มักมาก อยากมี ยิ่งผม ทำบุญ หนาตา มากสั่งสมไว้ ก็เยี่ยง การผลัก น้ำ ยิ่งขับดัน ก็ ยิ่งเข้าไป มาริตนเอง บุญกุศล เป็นชิ้นที่ ไม่จำต้องพูดคุย ไม่จำเป็นจะต้องพูดถึง มันจะค่อย ๆ กักตุน และ รวบรวมมาถึงมาเรื่อย ๆ สนับสนุน ชโลม ชีวิต ชโลมโลก ให้สวยหรู  หาก จะกล่าวถึงบุญ แล้ว หลัก ๆ จะมีอยู่ สาม แบบ คือ ทานมัย สีลมัย  และ ภาวนามัย แต่ ในทางศาสนาพุทธ แล้ว พระพุทธองค์ ทรงพูดว่า ประกอบด้วยบุญกุศล ถึง สิบ แบบ พร้อมกันเป็น บุญกิริยาวัตถุ แปลว่า หลักแห่งการบำเพ็ญบุญ หรือ ทางมาแห่งบุญ สิบ ประการ เป็น

1. ทานมัย เป็นบุญกุศลเกิดจากการให้ทาน
2. สีลมัย เป็นบุญเกิดจากการรักษาศีล
3. ภาวนามัย เป็นบุญกุศลเกิดจากการเจริญภาวนา
4. อปจายนมัย เป็นบุญกุศลเกิดจากการอ่อนน้อม ถ่อมตนต่อผู้ใหญ่
5. ไวยยาวัจมัย เป็นบุญกุศลเกิดจากการขวนขวาย ในกิจที่ชอบ
6. ปัตติทานมัย เป็นบุญเกิดจากการอุทิศส่วนบุญ
7. ปัตตานุโมทนามัย เป็นบุญเกิดจากการอนุโมทนาบุญ
8. ธัมมัสสวนมัย เป็นบุญกุศลเกิดจากการฟังธรรม
9. ธัมมเทสนามัย เป็นบุญเกิดจากการแสดงธรรม
10. ทิฏฐุชุกัมม์ เป็นบุญเกิดจากการทำความเห็นให้ตรง

การทำบุญ สิบ ชนิดนั้น อาจอย่างย่อๆเป็นข้อ ๆ เป็นกลอนว่า

แบ่งปันกันกิน                        รักษาศีล ทั้ง กาย วาจา

เจริญวิปัสนาสมาธิภาวนา    รักษากายวาจาใจให้อ่อนน้อม

ยอมตนรับใช้                          แบ่งให้ความดี

มีใจใฝ่อนุโมทนา                    มุ่งหาฟังธรรม

นำแสดงออกไม่ว่างเว้น         ทำความเห็นเป็นแบบที่ดีดี

แล้วข้าจะทำบุญ ไปเพื่อจะกระไร คนเป็นส่วนใหญ่ ทำบุญ เพื่อจะ มุ่งหมายหน้าตา โม้  ทำบุญ เพื่อให้แสดงความสามารถว่า ดีฉันร่ำรวย ทอดกฐิน แต่ละครั้ง มี ใบ พัน กี่ ใบ ในพุ่มผ้าป่า ร่วมกันไปทำบุญ ไกล ๆ กระผมก็เคยแลดูข้อมูล กันบ่อย ๆ ข้อความ คว่ำ เวลา พุ่ม ผ้าป่า ไปทำบุญสุนทาน กัน ไกล ๆ ยุ่งยาก ทั้ง คน ไป ทำบุญ คนขับขี่ หรือ หลาย ๆ คน ทำบุญ ขี้ปะติ๋วเพื่อที่จะ หมายมั่นบุญกุศล ใหญ่โต อาทิ ซื้อของ หวยใต้ดิน  หลังจากนั้น รับมา ทำบุญ สำหรับ ร้องขอให้โดนสิ่งตอบแทน กับเขา อันนี้ ก็ มิได้ บุญกุศล กัน 

ขอบคุณบทความจาก : https://www.unicef.or.th/supportus/th/campaign/Earthquake_Nepal_th