ทำบุญ จะทำ กันไปทำไมหากไม่ได้บุญ

ทำบุญ

บุญ หรือ ปุญญ  คือสิ่งที่มีขึ้นในในความรู้สึกแล้วทำส่งให้ความคิดอิ่มเอิบ เป็นประกาย โจ๋งเจ๋งดีงาม รอดพ้นสิ่งซึมเซา ทำบุญ แล้ว คนทั่วๆ ไป จะเปล่าชมว่า บุญ มันเป็นยังไง ตัวบุญ นี้ จัก ลอยอยู่ อยู่ที่ว่า ผมจัก เอามา หรือ ปล่อยไป เพราะ บุญ มันพ้นไปร่างกายและจิตใจนั่นเอง ใครที่ ทำบุญ หลังจากนั้น จับ เอา บุญ มา ไว้ พร้อมตัวตน ความรู้สึกมันก็ ไม่รุ่งเรือง เรียกว่า มิได้บุญ นั่นเอง ทำบุญ แล้ว ผู้ทำจำเป็นต้องปลดเปลื้องวาง ไว้ ไม่ต้องเก็บไว้ ให้เป็นอิสระให้มันลอยไป มันก็มีบุญกุศล ของมันเอง ทั้งนี้เพราะ ข้าพเจ้า ไม่ต้อง ไป ยึด แนบ ว่า มันจะได้ มิได้ ไร้เคร่งเครียด ไม่มีสัญญาผูกมัด ทำบุญ นั้น มีต่างๆ นาๆวิธี ที่เห็นอยู่ทั่วไป  ก็ สาม วิธี หลัก ๆ คือ

1. การทำบุญ ด้วยการ มอบให้ทาน ปรากฎว่า ทานมัย
2. การทำบุญ โดยการ ประพฤติ ปฎิบัติ ดี สีลมัย
3. การทำบุญ ด้วยการ ทำความคิดส่งให้สดใส หลุดจาก การคิด หวัง อยากมี พูดว่า  ภาวนามัย

ทำบุญ

คำว่า บุญ เป็นพลังงานสดใสที่จะอุบัติขึ้นในจิตวิญญาณ ของผู้ทำบุญ เป็นเหตุให้ อารมณ์ทางใจบริสุทธิ์  พอ จิตใจบริสุทธิ์ จากนั้น จะคิด จะทำ กระไร ก็ มิได้รำลึกตนเอง พ้นไปจิตว่า ของของ กระผม ประสงค์ อยากมี มากดีฉัน ทำบุญ มาก ยิ่งรวบรวมไว้ ก็เทียบเท่า การผลัก น้ำ ยิ่งขับดัน ก็ ยิ่งมาถึง มาสู่ตัวเอง บุญกุศล เป็นเครื่องเคราที่ ไม่จำเป็นต้องกล่าว เปล่าจำเป็นบอกถึง มันจะค่อย ๆ รวบรวม และ สะสมเข้ารับมาเรื่อย ๆ กรุณา ชโลม ชีวี ชโลมโลก ส่งให้งดงาม  หาก จะเสนอถึงบุญกุศล แล้ว หลัก ๆ จะมีอยู่ สาม แบบ คือ ทานมัย สีลมัย  และ ภาวนามัย แต่ ในทางศาสนาพุทธ แล้ว พระพุทธองค์ ทรงบอกว่า ประกอบด้วยบุญกุศล ถึง สิบ แบบ พร้อมกันคือ บุญกิริยาวัตถุ แปลว่า หลักแห่งการบำเพ็ญบุญ หรือ ทางมาแห่งบุญ 10 ประการ คือ

1. ทานมัย เป็นบุญเกิดจากการให้ทาน
2. สีลมัย เป็นบุญเกิดจากการรักษาศีล
3. ภาวนามัย เป็นบุญเกิดจากการเจริญภาวนา
4. อปจายนมัย เป็นบุญเกิดจากการอ่อนน้อม ถ่อมตนต่อผู้ใหญ่
5. ไวยยาวัจมัย เป็นบุญกุศลเกิดจากการขวนขวาย ในกิจที่ชอบ
6. ปัตติทานมัย เป็นบุญเกิดจากการอุทิศส่วนบุญ
7. ปัตตานุโมทนามัย เป็นบุญเกิดจากการอนุโมทนาบุญ
8. ธัมมัสสวนมัย เป็นบุญเกิดจากการฟังธรรม
9. ธัมมเทสนามัย เป็นบุญกุศลเกิดจากการแสดงธรรม
10. ทิฏฐุชุกัมม์ เป็นบุญกุศลเกิดจากการทำความเห็นให้ตรง

การทำบุญ สิบ อย่างนั้น สามารถสรุปเป็นข้อ ๆ เป็นกลอนว่า

แบ่งปันกันกิน                        รักษาศีล ทั้ง กาย วาจา

เจริญวิปัสนาสมาธิภาวนา    รักษากายวาจาใจให้อ่อนน้อม

ยอมตนรับใช้                          แบ่งให้ความดี

มีใจใฝ่อนุโมทนา                    มุ่งหาฟังธรรม

นำแสดงออกไม่ว่างเว้น         ทำความเห็นเป็นแบบที่ดีดี

แล้วดีฉันจะทำบุญ ไปเพื่อจะไหน คนโดยมาก ทำบุญ สำหรับ มุ่งหมายรูปหน้า โม้  ทำบุญ เพื่อแสดงความสามารถว่า กระผมรวย ทอดกฐิน แต่ละครั้ง มี แบงค์ 1,000 กี่ ใบ ในพุ่มผ้าป่า ร่วมกันไปทำบุญทำกุศล ไกล ๆ ดิฉันก็เคยเพ่งข่าว กันบ่อย ๆ เรื่องราว พลิกคว่ำ เวลา พุ่ม ผ้าป่า ไปทำบุญ กัน ไกล ๆ ลำบากยากแค้น ทั้ง คน เดินทาง ทำบุญ คนขับรถ หรือ หลาย ๆ คน ทำบุญ น้อยมากเพื่อที่จะ ต้องการบุญ ใหญ่ เช่น ควักกระเป๋า ลอตเตอรี่  แล้ว มา ทำบุญ เพื่อที่จะ ร้องขอส่งให้โดนสินน้ำใจ กับเขา อันนี้ ก็ ไม่ได้ บุญ กัน 

ขอบคุณบทความจาก : https://www.unicef.or.th/supportus/th/campaign/Earthquake_Nepal_th